Mówiąc o Różach Żywego Różańca należy sięgnąć do życiorysu Pauliny Jaricot (1799-1862). Jako córka francuskiego fabrykanta jedwabiu, wychowana w rodzinie głębokiej wiary, po okresie młodzieńczych zawirowań, zwyciężona w końcu łaską Bożą, przeżyła swe głębokie nawrócenie. "To nie ja wybrałam Pana - to On pierwszy mnie wybrał" - pisała Paulina w swej autobiografii. Bóg "wykorzystał" jej niewątpliwe zdolności organizacyjne.

Paulina założyła Dzieło Rozkrzewiania Wiary, którego celem było wspieranie misji katolickich.

W wieku 27 lat (1826 r.) Paulina Jaricot kładzie podwaliny pod Żywy Różaniec, gigantyczne wprost zrzeszenie, liczące w chwili jej śmierci ok. 3 mln. członków, które w roku 1827 otrzymuje specjalne błogosławieństwo Ojca Św. Leona XII. Paulina, podobnie jak w czasie realizacji pierwszego jej dzieła, gdy szukała pomocy finansowej dla dzieł misyjnych, teraz z kolei szukała dla nich wsparcia modlitewnego.

W wizji założycielki członkowie Żywego Różańca mieli tworzyć grupy modlitewne wspierające działalność ewangelizacyjną i charytatywną Kościoła. Tworzy zatem grupy modlitewne składające się z piętnastu osób, z których każda zobowiązuje się codziennie odmówić dziesiątek różańca. Aby pogłębić współodpowiedzialność, Paulina tworząc "piętnastki" tak dobierała członków, aby w każdej znalazł się "ktoś dobry, średni i tacy, którzy mają tylko samą dobrą wolę... Piętnaście węgielków, jeden tylko jest rozżarzony, trzy lub cztery częściowo, pozostałe zaś wcale. Zbliżcie je do siebie - a powstanie żar".

Pierwszym dokumentem papieskim, zatwierdzającym stowarzyszenie i nadającym odpusty, jest list apostolski Grzegorza XVI Benedicentes (27 I 1832). Ten sam papież na temat Żywego Różańca wypowiadał się jeszcze w roku 1835, gdzie wyjaśniał, że jeżeli jedna lub kilka osób, należących do Róży, opuszcza odmówienie swej Tajemnicy, inni członkowie tej Róży odmawiający wyznaczoną im tajemnicę, łask odpustowych nie tracą. Po nim oficjalnie zabrał głos Pius IX w liście apostolskim "Quod iure hagreditario" (7 VIII 1877), ustanawiając zasady organizacyjne Stowarzyszenia Żywego Różańca. Każdy z następnych papieży w oficjalnych dokumentach oraz nauczaniu wyjaśniał i podkreślał wagę tej modlitwy, zachęcając do jej rozwoju. Warto tutaj wspomnieć, że do czasu Leona XIII (+1903), 35 papieży wydało 135 listów apostolskich, zachęcając do odmawiania różańca. Papieże naszego stulecia czynią to jeszcze częściej. Ostatnim dokumentem papieskim jest list apostolski Rosarium Virginis Mariae z dn. 16 X 2002 r. Ojciec św. Jan Paweł II zainicjował tym listem obchody Roku Różańca św. w całym Kościele (16 X 2002 - 16 X 2003 r.).

Na czele parafialnej grupy modlitewnej zwanej Różą Żywego Różańca stoi zelator , co jest jego powołaniem oraz zadaniem, jakie spełnia w Kościele. Powinien być to człowiek przekonany do swojej misji, swojego powołania, jak również posiadać umiejętność przekonywania pozostałych członków swojej Róży.  Zelator, to przede wszystkim człowiek żywej wiary, którą każdego dnia pragnie pogłębiać, To człowiek o gorącym sercu, gorliwy czciciel Boga i Matki Najświętszej, który dokłada wszelkich starań mających na celu rozwój ilościowy i duchowy Róż Różańcowych w swojej parafii.

            Aktualnie w naszej parafii mamy 5 „Róż”. Każda składa się z 20 członków. Zatem codziennie 100 osób czynnie uczestniczy w rozważaniach tajemnic Różańcowych.

Spotkania Róż Żywego Różańca odbywają się zawsze w pierwsze niedziele miesiąca po Mszy świętej o godz. 800. Na spotkaniu odmawiamy dziesiątek różańca pod przewodnictwem naszego opiekuna – Ks. Proboszcza. Następnie ks. Opiekun podaje intencję modlitewną na nowy miesiąc i przekazuje bieżące informacje. Jest to też czas na wymianę tajemnic różańcowych. Nasza Wspólnota czynnie uczestniczy w życiu parafii. Bierze udział we wszystkich uroczystościach parafialnych, adoracjach np. czuwaniu w Wielki Piątek. W styczniu spotykamy się, by wspólnie śpiewać kolędy i radośnie przeżywać Narodzenie Bożej Dzieciny. Przygotowujemy ołtarz na uroczystość Bożego Ciała.

Ufamy, że będą nowe powołania do Wspólnoty Żywego Różańca, bo przecież w Różańcu modlimy się nie tylko do Maryi, ale to nasza Matka modli się z nami do Boga, wraz z nami zanosi do Niego nasze gorące prośby i dziękczynienia.